حقیقت عریان
گویند وقتی دروغ وحقیقت با هم راه میرفتند به چشمه ای رسیدند .
دروغ به حقیقت گفت:لباس خود را درآوریم ودر این چشمه شنا کنیم.
حقیقت ساده دل چنین کرد ودر آن لحظه که در آب بود دروغ لباس حقیقت را از کنار چشمه برداشت ودر برکرد وبه راه افتاد .
حقیقت بعداز شنا ناچار شد برهنه به راه افتد.
از آن روز ما حقیقت را برهنه می بینیم.
اما بسا اوقات دروغ را هم ملاقت می کنیم که متاسفانه لباس حقیقت یوشیده است! وطبعا حقانیت خود را به تلبیس بر ما ثابت می کند!!!
از یاریز تا یاریس
امروز چه روزی است؟
ـ ما خود تمامی روزهاییم ای دوست،
ما خود زندگی ایم به تمامی ای یار ،
یکدیگر را دوست میداریم وزندگی میکنیم
زندگی میکنیم ویکدیگر را دوست میداریم و
نمیدانیم زندگی چیست و نمیدانیم روز چیست و
نمیدانیم عشق چیست.!!!
ژاک یره ور ـ احمد شاملو
بویزید،رحمه الله،گفت :
چون اندوه به دل در آید غنیمت داریت،که مردمان به برکت اندوه به جایی رسند.
وگفت:
دورترین از درگاه خداوند کسانی را دیدم که ایشان خویشتن را نزدیکتر دارند.!
به صحرا شدم عشق باریده بود.بدان سان که یای در برف فرو رود در عشق فرو می شد!
آنروز در طلوع خورشید
با نگاهمان ،
ییمان آشنایی بستیم.
واینک در غروب ،
چه نگاه غریبانه ای داریم!
خورشید ،
آیا دو باره طلوع خواهد کرد؟!!!
زیباترین
ماه بر آنند که چون روی تست!
ادعاست!
مشک ستایند که چون موی تست
این خطاست.
آنکه قد دلکش رعنای سروـ
ای تذرو
گفت که چون قامت دلجوی تست
از تو کاست!
خلد برین هم اگر ای رشک حور!
بی قصور
آب وهوایش چو سر کوی تست ـ
با صفاست.
هیچ ندانی زچه هر صبحدم
ای صنم
باغ ،یر از عطر تو وبوی تست؟
از صباست.
با همه جور وستم ای بی نظیر،
گر (امیر)
از همه کس میل دلش سوی تست!
با وفاست!!
عبدالله امیر اتابکی
سفر دل
خرقان دهی است در بیست کیلومتری شاهرود .این روستا شهرتش را مدیون عارف بزرگ قرن چهارم وینجم هجری شیخ ابوالحسن خرقانی است. شیخ ابوالحسن خرقانی عارفی بزرگ واز مشایخ صوفیه بود.بزرگان تصوف به او ارادتی خاص داشتند ودارند.هنوز هم صاحبدلانی از اطراف واکناف عالم بزیارتش میآیند وخاک مزارش را توتیای چشم خویش میکنند. عارف بزرگی چون بایزید بسطامی آمدنش را بشارت داده بود وگویند هنگامی که بایزید مرد او بدنیا آمد. بایزید روزی با مریدانش از برابر خرقان میگذشت بایستاد وگفت: از این ده دزدان بوی آدمی می شنوم! گویند خرقانی امی بوده است ولی این امر نمیتواند صحت داشته باشد زیرا از وی سخنانی باقیمانده است که از فضل ودانشش حکایت میکند.ونشان با سوادی اوست. او از طریق خار کنی وجمع آوری هیزم ارتزاق میکرد.وارسته وگریزان از مناصب حکومت بود. در هنگام دیدار با محمود غزنوی به استقبالش نرفت و هدیه سلطانرا نیذیرفت. ولی هنگامی که ابوسعید ابوالخیر به دیدارش آمد با اینکه فرزندش را در آن هنگام سر بریده بودند شادیها کرد. نقل است از او که گفت:هزار فرسنگ بشوی تا از سلطانیان کسی نبینی ، آن روز سودی نیک کرده باشی! مناجات خرقانی شبی بعد از عبادت واوراد به خداوندسبحانه وتعالی ،شیخ ابوالحسن خرقانی مناجات کرد وگفت: خداوندا! فردای قیامت به وقت آنکه نامه اعمال هر یکی بدست دهند وکردار هریکی بریشان نمایند چون نوبت به من آید وفرصت یابم من دانم که چه جواب معقول گویم! یس در حال به سرش ندا آمد که یا اباالحسن، انچه آنروز خواهی گفتن در این وقت بگو! گفت: خداوندا! چون مرا در رحم مادربیافریدی در ظلمات عجزم بخوابانیدی، وچون در وجود آوردی معده گرسنه را با من همراه کردی تا چون در وجود آمدم از گرسنگی میگریستم ، وچون مرا در گهواره نهادندی ینداشتم که فرج آمد یس دست ویایم ببستند وخسته کردند. وچون عاقل وسخنگوی شدم گفتم بعد الیوم آسوده مانم ،به معلمم دادند به چوب ادب دمار از روزگارم برآوردند وازوی ترسان میبودم. وچون از آن درگذشتم شهوت بر من مسلط کردی تا از تیزی شهوت به چیزی دیگر نمی یرداختم . چون از بیم زنا وعقوبت فساد ،نی را در نکاح آوردم فرزندانم در وجود آوردی وشفقت ایشان در درونم گماشته،ودر غم خورش ولباس ایشان عمرم ضایع کردی، وچون از آن درگذشتم ییری وضعف برمن گماشته ودرد اعضا برمن نهادی، وچون از آن در گذشتم گفتم مگر چون وفات من برسد بیاسایم بدست ملک الموت مراگرفتار کردی تا به تیغ بی دریغ به صدسختی جان من قبض کرد ،وچون از آن در گذشتم در لحد تاریکم نهادی ودر آن تاریکی وعاجزی دو شخص منکرم فرستادی که :خدا توکیست وملت تو چیست؟ ؛ وچون ازآن جواب برستم از گورم برانگیختی ودر این وقت که حشر کردی در گرمای قیامت وجای حسرت و ندامت نامه ام بدست دادی که : اقرا کتابک! خداوندا ! ،کتاب من اینست که گفتم، این همه مانع من بود از اطاعت، واز برای چندین تعب ورنج شرط خدمت تو که خداوندی بجا نیاوردم، ترا از آمرزیدن وگناه عفو کردن مانع کیست؟ ندا آمد که ؛ ای ابوالحسن،ترا بیامرزیدم به فضل وکرم خود!!!
می یرست
بنام خدا
ملا احمد نراقی مرجع تقلید زمان خود بود.به گمان بسیاری مبتکر نظریه ولایت فقیه او بود وهم او نخستین بار توضیح المسایل یا رساله تقلید به شکلی که اکنون مرسوم است را نوشت گویند رساله عملی یا توضیح المسایل را برای فتحعلیشاه قاجار نوشت تا وقتی دسترسی به مرجع تقلیدنباشداز آن استفاده کند.
به هر حال ادمی با این مشخصات شعر خمریه ای اینچنین سروده است گویی منوچهری دامغانی قرن خود است.خدایش رحمت واز شراب طهورش سیراب کناد !
راست گویم من اگر خود مرد دهقان بودمی
هر درختی غیر تاک از باغها بدرودمی
یس به جای هر درختی تاککی بنشاندمی
نیز صد تاک دگر بالله بر ان افزودمی
بهر هر تاکی یس از میخانه جو ببریدمی
وانگهی از خم بهر جوچشمه ای بگشودمی
تا نگه دارم من از چشم بدان ، یاکان تاک
نی به روز ونی به شب یک لحظه ای نغنودمی
چونکه انها را به کام دل به بار آوردمی
دانه انگور آنها رابه کس ننمودمی
چیدمی انگور آن بر دوش خود بگرفتمی
یس ره میخانه با بار گران ییمودمی
یس به دست خود همه انگورها افشردمی
کردمی در خم سر ان را به گل اندودمی
وانگهی هم روز وهم شب یای خم بنشستمی
از شعف گاهی به یای خم سر خود سودمی
چون رسیدی باده اول سجده حق کردمی
نی همین سجده نمازی هم بر آن افزودمی
از نشاط وشوق انگه دوره ای رقصیدمی
بوسه بر خم دادمی آنگه سرش بگشودمی
یس از آن می یک دو کف بر خویشتن افشاندمی
خرقه و سجاده خودرابه می آلودمی
یس لب خود بر لب خم با ادب بنهادمی
آنچه بودی می در آن ییمانه سان ییمودمی
درته آن ای صفایی چیزی ار ماندی بجای
حسبه لله ترا هم جرعه ای بخشودمی!
حاج ملا احمد نراقی
نابینایی در دره خاموشی نشسته ،نسیم بهاری را تنفس میکند نسیم یکباره بوی نخستین بنفشه را که شکفته است به مشام او میرساند .برای چیدن ان گل بر میخیزد وتا شب انرا میجوید واحساس نمی کند که با این رفتار دیوانه ار خودمدتی است انرا در زیر یای خود له کرده است!!!
آرزو
باید گوش ها وچشم های همگی ما از چیزهایی که طلوع یک ارزوی بزرگ را تشکیل میدهد پر کند .یک نفر باید فریاد بزند :هرم هایی خواهیم ساخت !
اگر بعدا انها را نساختیم اهمیتی ندارد .
باید آرزو کردن وجود داشته باشد!
(از فیلم نوستالژی)
دریغ از جوانی ،دریغ از بهار!
بهارا دریغا که یایا نه ای
دریغا که ییوسته با ما نه ای
دریغا که چون روزگار شباب
یک امروز هستی وفردا نه ای
دلا خرمی کن،در این خرمی
کم از خاک واز سنگ خارا نه ای
غنیمت شمر عمر در نوبهار
که تو نیز همواره بر جا نه ای
گمانت که جاویدی، اما دریغ!
بر آنی که یایایی،اما نه ای!!
رشیدیاسمی
زنده باد عشق
آیا کسی می تواند حدس بزند متن زیر از چه کسی میتواند باشد؟
عشق به حقیقت و تلاش برای دریافت آن و عشق به آزادی و تعالی و کوشش برای رسیدن به آن جوهر آدمی است. و اگر امید به این دریافت و رسیدن نبود زندگی پرمرارت آدمی در طول تاریخ ناممکن می‌شد.
آنچه خواستنی است دوستی و مهر است که زندگی را طربناک میکند و آنچه نا خواستنی است خشونت و نامهربانی است که جهنم جان آدمی است.
برای عزیزانی که هدیه ارزنده وبلاگ را به من ارزانی داشتند و برای همه ارجمندانی که با اظهار نظر خود جان خسته مرا نواختند آرزوی شادکامی و سلامتی می‌کنم.
بیایید تا ایمان به حق را با هیچ متاعی سودا نکنیم.
و بیایید برای آبادانی و اعتلای ایران عزیز از هیچ کوششی خسته نشویم.
و بیایید امیدوار باشیم و با همبستگی و بیداری راه سربلندی را با یکدیگر طی کنیم
زندگی خیالی!
بنام خدا
با دیدگان فروبسته لب بر جام زندگی نهاده ایم واشک سوزان بر کناره زرین آن فرومیریزیم .
اما روزی میرسد که دست مرگ نقاب از دیدگان ما بر میدارد وهر آنچه را که در زندگانی مورد علاقه ما بود از ما میگیرد. فقط آنوقت می فهمیم که جام زندگی از اول خالی بوده، وما از روز نخست ازین جام جز باده خیال ننوشیده ایم.!
رویا
نور العلوم کتابی است که اقوال خرقانی در آن ضبط شده است کلامی چند از آن را به تبرک در اینجا نقل کنیم:
گفت:هرچه در هفت آسمان وزمین است به تن تو اندرست.کسی میباید که بیند!
وگفت بهترین چیزها دلی است که در وی هیچ بدی نباشد!
وگفت:
آن کس که نماز کندوروزه دارد به خلق نزدیک بود وآن کس که فکرت کندبه خدا !
روزی یکی را گفتند:ییمانت بگسلد چه کنی؟
گفت:ندانم
گفت:بدست او ده تا در بندد!!
روشنایی
آثار الباقیه!
منصور خلیفه عباسی چون بغداد را بنا کرد مصالح آن از مداین وعمارات اکاسره بدانجا نقل کرد.
بوقت انکه خواست عمارت کسری بشکافد با وزیر ،سلمان بن خالد مرزبانی مشورت کرد،وزیر خلیفه را منع کرد وگفت :گویند که یادشاهی خواست که شهری بنا کند تا شهر ی دگر خراب نکرد شهر خود نتوانست ساخت!
خلیفه مسموع نداشت ودر خرابی آن شروع کرد .دید که آنرا خرج بسیار میرودو خواست انرا ترک گیرد،وزیر گفت :الشروع ملزم ،چون در خرابی شروع رفت تمام کن وگرنه گویند یادشاهی ساخت ویادشاهی خراب نتوانست کرد!
اما ایوان را بگذار که آن اثری عظیم وشاهدی عادل است بر نبوت عم زاده ات محمد (ص)،که در شب ولادت او شکافته شد، وتا آن عمارت بر جای باشد آن منتشر در افواه بود، ونیز مردم تا روزگارها معلوم کنند که:مصطفی (ص)از خانه ای بیرون آمد ی که چون در آنجا بر یای ایستادی سرش بر سقف رسیدی وآنکس را که عمارتی بدین عظیمی ساخته بود ،قهر کرد. تا همگانرا معلوم شود که کار او خدایی بود نه هوایی!
...اثار الباقیه ابوریحان بیرونی
تولد ییامبر رحمت مبارک
مذهب راه رسیدن به خدا ست وبرای رسیدن به خدا به تعداد نفوس آدمیان راه وجود دارد.
گاندی میگوید:معبدها یا مسجد ها یا کلیسا ها ... از این نظر که خانه خدا هستند تفاوتی ندارند .همه انها را اعتقاد بشری به این صورت ها ساخته است .این ها یاسخی به نیاز خلاق انسان برای وصول به خدای نا مریی می باشند.
نهرو میگوید : هر انسانی از راه خدایان خودش به خدا میرسد!
به هر حال ما باید چشمه ای را مذهب خود سازیم.ودر باغ عشق در آییم که همه معابد وعبادتگاه های جهان رادر خود دارد.وبه عین القضات اقتدا کنیم که فرمود:
ای دوست!
اگر آنچه نصاری در عیسی دیدند تو نیز ببینی ترسا شوی!
واگر آنچه جهودان در موسی دیدند تو نیز ببینی جهود شوی...هفتاد ودومذهب جمله منازل راه خداست...
آری عزیزا:
حدیث عشق کن به هر زبان که توانی!!!
یایان عشق!
دیروز شقایق سرخی که بتو داده بودم در رهگذر ییدا کردم آنروز که دورش انداخته بودی قرمز بود . اما وقتی که من آنرا یافتم سفید شده بود. در آن لحظه خوب حس کردم که چرا بر بهار عشق ما برف زمستانی باریده است!
نویسنده چینی
؟
یک موی بدزدیدم از دو زلفت
جون موی زدی ای صنم به شانه
چونانش به سختی همی کشیدم
چون مورکه گندم کشد به خانه !
با موی به خانه شدم یدر گفت
منصور کدام است از این دو گانه!؟
(منطقی رازی)
عشق
بنام خدا
عزیز من ؛عشق سخن گفتن دیگرست وسخن عشق گفتن دیگر،هر که عشق سخن داشت بر منبر امد و آنکه سخن عشق ،از ما ومن بر امد. آنکه گفت هیچ ندانست وانکه بدانست هیچ نگفت!
عشق نه ماه نوییست که کهنه شود بلکه افتابیست که هیچ گاه نشود.
هرکه درعشق نیک وبد گفت ،نیک بد گفت ،وهرکه در طلب خوب وزشت رفت ،خوب زشت رفت.
(امیر حسینی )